เหนื่อยใจมากหลายวัน กำลังอยู่ในข่วงจะตัดสินใจว่า เ...

เหนื่อยใจมากหลายวัน กำลังอยู่ในข่วงจะตัดสินใจว่า เลิกเถอะ เหนื่อยแล้ว ถ้าคนเค้ามองว่าที่ทำมันไม่ดีก็เลิกดีกว่า
หลายคนที่เขียนเข้ามาชอบบอกว่า อาการทั้งหลายเกิดขึ้นเพราะสมุนไพรเรา มันทำให้เราอยากจะบอกว่า ถ้ามันไม่ดี เลิกทานเลยคะ เพราะจริงๆไม่ได้ทำขาย ทำกินเอง แต่พอมาขอปัน ก็ปันให้ แต่ถ้ามองว่ามันไม่ดี ไม่ต้องทานนะคะ เพราะไม่ได้กำไร แถมเหนื่อยด้วย แต่ละคนที่เข้ามาบางคนน่ารักจนแทบจะขนออกมาแจก แต่บางคนคือ มาหลังไมค์ พูดจาไม่น่ารัก หลายคนอาจจะไม่เชื่อเพราะมันคงหายากในโลกใบนี้จนไม่น่าเชื่อ แต่เชื่อเถอะ เพจนี้ไม่ได้ทำเพื่อการค้า มันเหนื่อยใจมากกว่า แต่เหมือนสวรรค์ก็คงไม่อยากให้เลิก ตอนที่ข้อความนี้ถูกส่งมา อ่านไปในขณะที่กำลังเศร้า น้ำตามันไหลเลย ความรู้สึกของเราคือ ที่เราทำมันไม่สูญเปล่านะ มันมีคนเห็นค่าและมันยังมีประโยชน์ จริงๆสิ่งเหล่านี้คือกำลังใจ สิ่งเหล่านี้เงินซื้อไม่ได้ และอยากขอบคุณทุกคนที่ส่งข้อความคล้ายๆแบบนี้มามากมาย มันคือกำลังใจ เวลาเหนื่อย มันคือเชื้อเพลิงที่มาทำให้เราอยากเดินต่อ 🙏🙏🙏ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับทุกกำลังใจ

@Aur
@Abple Sathakaa
สวัสดีค่ะวันนี้จะขอแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองแถมเป็นมานานมากกว่าสิบปีค่ะ!
สาเหตุเกิดจากแมลงมีพิษ ผึ้ง และมดคันไฟค่ะ ปกติจะตากผ้าหลังบ้าน ราวตากผ้าจะเป็นราวเหล็กพาดกับต้นไม้ ซึ่งต้นไม้นี้มีผึ้งทำรังอยู่
ทุกครั้งที่ตากผ้าจะต้องเบามือเพื่อไม่ให้เหล็กสั่น เพราะถ้าสั่นผึ้งทั้งรังบินมารุมรุมหนูแน่นอน มันเคยเกิดมาแล้วค่ะและหนูวิ่งหนีไม่พ้นด้วยแถมมันยังฝากเหล็กในไว้ 1 อันที่นิ้วโป้ง ตอนนั้นต้องหาแหนบมาดึงออกทายาหม่อง นี่ก็คิดว่าตัวเองคงไม่เป็นอะไร
แต่ปรากฏว่า 10 นาที อาการเริ่มออกค่ะมีผื่นแดง คัน ขึ้นตามตัว เริ่มหายใจไม่เต็มอิ่ม เลยตัดสินใจไปโรงพยาบาล พอตรวจเสร็จรับยาแก้แพ้กลับบ้าน ถึงเวลากินยาหมอเข้าไปกลับแพ้ยาแก้แพ้อีก ซึ่งอาการแพ้ยามันคือ มันขึ้นตุ่มเหมือนมดกัดค่ะ ส่วนใหญ่จะขึ้นที่เปลือกตา ถ้าเราโดนมันก็จะขยายใหญ่ขึ้นๆ จนตามองไม่เห็นไปเลยค่ะ จนต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ ซึ่งหมอให้นอนดูอาการ 2 คืนแล้วกลับบ้านได้
ออกมาก็ช่วยแม่แฟนทำงานที่ร้านอาหารเพราะมีลูกค้าเข้าร้านพอดี แต่ลูกค้าเลือกนั่งนอกร้านที่เป็นเพิงมุงหญ้าแฝก มีต้นไม้ใหญ่ลมพัดเย็นสบาย ตอนที่หนูยกของออกไปเสิร์ฟใช้เวลานิดหนึ่งเพราะหนูยืนรอลูกค้าเรียงกับข้าวบนโต๊ะ ขณะที่ยืนรอดันไปยืนบนรังมดคันไฟโดยไม่ได้สังเกตหรือมองดูเลยว่ามีอะไรอยู่ตรงนั้นไหม ไม่ทันไรตัวที่ 1 กัด 2…3 กัดตามกัน แต่ในมือมีกับข้าวลูกค้าอยู่จะโยนทิ้งก็ไม่ได้ มดทั้งรังรุมกัดขาหนู ก็ต้องยืนนิ่งๆ ให้มันกัดค่ะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอวางกับข้าวให้ลูกค้าเสร็จรีบวิ่งออกมาสะบัดทั้งรองเท้าสะบัดทั้งขาที่เต็มไปด้วยมดคันไฟ แล้วไปเอายาหม่องมาทา แต่มันทั้งคัน ทั้งปวด เท้าบวมทั้งสองข้างเลยค่ะ เวลาคันก็เกาจนถลอก คือยิ่งคันๆ ก็ยิ่งเกาๆ จนมันลามมาเรื่อยๆ
สังเกตอาการตัวเองก็นึกเองว่าเป็นเชื้อเพราะอยู่ร้านอาหารมากจะเป็นเชื้อราที่เล็บมือ เล็บเท้า อยู่สองที่เท่านั้นค่ะ แต่ไปหาหมอผิวหนังรักษาก็ไม่หาย ขูดเอาหนังไปเพาะเชื้อก็ไม่เจอเชื้อมันน่าแปลกมาก หมอให้กินยาเชื้อรามาเรื่อยๆ จนคิดว่าเปลี่ยนที่รักษาดีกว่า ที่ไหนที่ว่าดี หมอไหนที่ว่าเก่งเสาะหาไปรักษาทุกที่ก็ไม่หาย ลองหาหมอสมุนไพรก็ได้แต่กินยาต้มฟอกเลือด ฟอกปอด ยาแก้น้ำเหลืองเสีย อาทิตย์นึ่งยาต้มกินไม่รู้กี่หม้อต่อกี่หม้อ ยาหม้อกินยากแค่ไหนก็ต้องฝืนเผื่อให้มันดีมันต้องหาย
หาในอินเตอร์เน็ตดูลักษณะอาการแบบนี้มันคือโรคอะไรที่เราเป็นก็ยังสงสัยไม่หาย เชื้อราก็ไม่เป็นแสดงว่าน่าจะเป็นสะเก็ดเงินแน่เลยหาหมอรักษาก็ได้แต่กินยาต้มอีก สารพัดวิธีเลยค่ะที่พยายามรักษากับโรคนี้แต่ก็ไม่หาย จนท้อจนถอดใจค่ะ อาการคันนับวันยิ่งหนักขึ้นทุกวัน บางวันนั่งเกาเท้าตัวเองหลับ บางทีสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็เกาต่อเลยค่ะแทบไม่ต้องนอนกันเลยเวลาที่เกาหนังมันจะหลุดออกมาเป็นสะเก็ดๆ เป็นแผ่นๆ หนังเท้าจากนิ่มๆ ก็กลายเป็นเเข็งและหนาต้องใช้ที่ขูดหนังมาขูดออก มันหนาและมันปวด เจ็บมากๆ ค่ะ หาทางรักษามาตลอดจนถอดใจไม่คิดจะรักษาแล้วถ้าตายก็ตายไปพร้อมกับโรคนี้ไปเลย จนปัญญาจริง ๆ ค่ะ
ช่วงที่รักษาบางคนเค้ามองเราเเบบรังเกียจ ไม่กล้าเข้าใกล้คิดว่าน่าเป็นโรคติดต่อ สายตาแต่ละคนที่มองรู้เลยค่ะว่าเค้ารังเกียจเรา มีไม่กี่คนหรอกค่ะที่ไม่รังเกียดเราแถมยังชอบมาให้ทำกับข้าวให้กินอีกต่างหาก บางคนเห็นเล็บมือเค้าก็กินไม่ลงแล้วค่ะ จนมาเจอเพจๆ นึ่งของครูนี่แหละค่ะ ลองเปิดใจที่จะรักษาอีกสักครั้ง ลองดูคิดไว้ถ้าไม่หายก็จะพอไม่รักษามันแล้ว
ดูคลิปของครูไปเรื่อยๆ ลองสั่งมาใช้ค่ะ ตอนแรกสั่ง ธาร กาล มาใช้ก่อน 2 อย่างค่ะ จากนั้นก็ตามมาด้วยณารค่ะ วันนั้นเกิดอาการปวด บวม มากค่ะ เดินแทบไม่ได้มีพี่คนนึ่งเค้าให้ไลน์โรงธานมาแล้วสอบถามว่าเราเป็นแบบนี้ๆ ควรทำไงดี ก็เลยได้พี่เปิ้ลเป็นคนดูแล เวลาที่มีอาการก็จะทักหาพี่เปิ้ลตลอด พี่เปิ้ลก็จะแนะนำให้ทำยังไงบ้าง จนมีอาการปวด บวม เดินแทบจะไม่ได้เลยทักหาพี่เปิ้ล พี่เขาเลยขอดูเท้าหน่อยว่ามันเป็นแบบไหน พอถ่ายรูปให้พี่เค้าดูก็เหมือนเค้าตกใจค่ะ เท้ามันดูบวม ผิดรูปไปเลย พี่เปิ้ลก็เลยแนะนำว่าเจอครูดีกว่าไหม สะดวกรึป่าว เหมือนทุกอย่างมันเร็วไปหมดค่ะ
จากที่ว่าถ้านัดต้องรอคิว ไปๆ มาๆ ได้คิวนัดคิวแรกเลยค่ะ พอมาเจอครูแค่ครูขอจับชีพจรครูบอกแค่ว่าในตัวมีพิษ พิษของสัตว์มีพิษอยู่ ตอนแรกฟังก็งงนะคะ ครูขอเจาะตรงโคนเล็บมือทั้ง 10 นิ้วแล้วรีดเอาเลือดที่เป็นพิษออก เชื่อไหมค่ะคนเราโดนเข็มแทงเลือดต้องไหลแล้วค่ะแต่นี่เลือดรีบเท่าไร่ก็ไม่ออก ถึงออกก็ออกน้อยมาก ครูให้ยางูมา 1 กระปุก พร้อมกับการที่เราต้องกลับมารีดเอาเลือดทั้ง 20 นิ้วออกทุกวัน แล้วครูก็นัดมาใหม่วันอาทิตย์
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะแค่วันเดียวอาการก็เปลี่ยนไปโดยเห็นได้เลยเลยค่ะว่าตรงโคนเล็บที่มันดำๆ มันดำน้อยลงมาก ลืมบอกไปค่ะเวลาที่เรารีดเลือดออกทุกนิ้วจะต้องใช้ยางูผสมเหล้าขาวโป๊ะไว้ 2 ซม.ค่ะทำอย่างงี้ทุกวันพร้อมกับกินณารให้ร่างกายมีภูมิค่ะ ครบอาทิตย์ครูนัดเจอครูเห็นครูยังบอกว่าดีขึ้นเยอะแล้วนิ ไม่น่าเชื่อจากเป็นมา 10 กว่าปีเจอครูวันเดียวบอกวิธีรักษาจนตอนนี้เรียกว่าใกล้จะหายแร้วค่ะ เรียกได้ว่าผ่านมา 80% แล้วค่ะ ใกล้หายแล้วดีใจสุดๆค่ะ
ขอบคุณครู กับพี่เปิ้ลแล้วก็ทุกๆ คนที่มีส่วนร่วมให้หนูได้รักษา ในครั้งนี้เหมือนนหนูได้เกิดใหม่เลยค่ะ ขอบคุณจริงๆ จากใจค่ะ (ไม่เคยคิดเลยว่าพิษของสัตว์พวกนี้มันจะทำให้เป็นได้ถึงขนาดนี้) จึงอยากขอแชร์ประสบการณ์ของตัวเอง เผื่อใครที่กำลังเจออยู่เป็นวิทยาทานค่ะ

---